Goede voornemens? Bij mij liggen ze in de prullenbak!

We zijn ruim een maand op weg in het nieuwe jaar. Ik voel de ‘nieuwe start’ eigenlijk altijd al op 31 december. Dan overdenk ik het jaar dat is geweest en steven ik vol energie en frisse moed af op het nieuwe jaar. Deze frisse moed ging de afgelopen jaren altijd gepaard met goede voornemens, maar dit jaar heb ik ze de deur uitgezet. Ik was er klaar mee. Ik realiseerde me dat ik er eigenlijk altijd ongelukkig van werd. Elk jaar weer nam ik me voor om nu écht te gaan sporten en gezonder te eten om wat strakker in mijn vel te zitten. En elke keer weer ging het al op 10, of misschien zelfs al op 4 januari mis. Ik baalde ervan en dacht vooral: zie je wel, ik kan het niet.

Kan ik dit nu óók al niet?
Eind 2017 wist ik al hoe ik me over een paar weken zou voelen en ik besloot: dit wil ik niet meer! Waarom doe ik dit mezelf elk jaar weer aan? Niet voor het eindresultaat, want dat is nog steeds niet bereikt. Waarom wil ik dit eigenlijk en wat wil ik precies? Wat is mijn persoonlijke doel? Heb jij er weleens bij stilgestaan wat er gebeurt als je je goede voornemen steeds weer niet haalt? Ik ga balen, wordt boos op mezelf, m’n schuldgevoel wordt groter en groter en ik denk: ‘Waarom heb ik me niet aan de afspraken gehouden? Kan ik dit nu óók al niet?’ Ik besloot me niet meer zo te voelen.

De onrealistisch hoge lat
Bij goede voornemens vragen we van onszelf een ingebakken patroon of bepaald gedrag in één keer compleet te veranderen. Alle dagelijkse gewoontes moeten vanaf dat moment direct worden aangepast en je mag nooit terugvallen. Ondanks dat het ons meestal niet lukt om aan die ‘goede’ voornemens te voldoen, leggen we ondertussen de lat voor onszelf elke keer weer onrealistisch hoog. Herken jij het? Je gaat sporten en verwacht toch eigenlijk wel binnen een maand een killerbody à la Fajah Lourens te hebben. Of… als je elke avond gewend bent de snoepkast van de kinderen in te duiken, denk je nu dat dat met je goede voornemen in je achterhoofd nóóit meer gaat gebeuren. En ‘meer tijd voor jezelf’ of eindelijk die ene dag thuiswerken; hoe vaak is het je daadwerkelijk al gelukt?

Is het haalbaar?
Een goed voornemen, of laten we het gewoon een ‘doel’ noemen, moet duidelijk en vooral realistisch zijn. Zonder deze twee ingrediënten is het gedoemd te mislukken. Ik heb mezelf twee vragen gesteld: is het helder wat ik wil bereiken en is het haalbaar? Ik kan het bijvoorbeeld wel wíllen om elke dag 20 minuten te mediteren, maar als ik heel eerlijk naar mijn agenda en mijn leven kijk, weet ik nu al dat het me simpelweg niet gaat lukken, en ik weet hoe ik me vervolgens voel als het me inderdaad niet lukt. Zorg dus dat je doel haalbaar is. Alleen jij kunt dat bepalen, niemand anders! Is het niet reëel? Doe het jezelf niet aan en stop ermee!

Kleine stapjes maken uiteindelijk het grote verschil
Een persoonlijk doel groeit vanuit iets wat je graag wil. Vraag jezelf af of dat iets is wat je écht wil en waarom. Het moet jouw eigen voornemen zijn, dat je alleen voor jezélf wil volhouden. Maak vervolgens een plan en besef je dat dat plan uit kleine en realiseerbare stappen moet bestaan. Maak dat ene grote ding, heel klein. Deel het in stukjes en zie dat elk klein ding een bijdrage is aan het grote doel. Elke kleine stap maakt uiteindelijk dat grote verschil en je zult zien dat de stapjes steeds makkelijker gaan en vooral dat je resultaat boekt! Vergelijk het met een trein. Het kost heel veel energie om deze in beweging te krijgen, maar als hij eenmaal rijdt, is er weer minder energie nodig.

Voornemens geliquideerd, doelen aan het bereiken
Nadat mijn goede voornemens in de prullenbak lagen, merkte ik dat de drang naar mezelf fitter voelen steeds sterker bovenkwam. Zonder het tegen iemand te zeggen besloot ik op 5 januari om op 6 januari te gaan starten met een 10-weekse sportuitdaging. Een stap volledig ‘out of my comfortzone’, maar ik ben begonnen, uiteraard wel incognito. Want… wat als het me weer niet zou lukken? Wat als ik na les 1 zou denken: ‘dit ga ik dus nooit meer doen’? Toch voelde ik dat het nu anders zou zijn. Mijn hoofddoel is namelijk niet afvallen, maar juist iets vinden wat ik leuk kan gaan vinden, wat ervoor zorgt dat ik prettiger in mijn vel zit, mij meer energie geeft en minder pijn in mijn rug. Dat ik daarbij ook wat ga afvallen en op mijn eetpatroon ga letten, gaat eigenlijk vanzelf.

Valkuilen, tegenslagen en dipjes…
…ze gaan allemaal komen, gegarandeerd, ook bij jou. Wees dan niet te streng voor jezelf. Het hoort erbij. Ga kort na hoe deze tijdelijke dip nu komt, maar check vooral of je je doel nog steeds wil bereiken. ‘Klopt’ je doel nog? Start gewoon opnieuw! Wacht niet, ga door, hou vol! Dus liggen je goede voornemens officieel in de prullenbak of zijn ze (al) ‘mislukt’, maar wil je je doel toch wel écht bereiken? Ga ervoor! Kijk wat bij je past, wat werkt en maak het klein. Lukt 20 minuten mediteren niet op een dag, doe het 1 minuut en geef vooral niet op!

Dus… het is februari: toch tijd voor goede voornemens? Wil je heel graag maar weet je niet hoe? Kom met mij in contact!

Liefs Danielle

PS. Ja! Ik ben nog steeds twee keer per week aan het sporten en stiekem begin ik het nog leuk te vinden ook. Dit is haalbaar in mijn leven, ik begin resultaat te zien en te voelen en ik krijg vooral dat trotse gevoel. Maar wat ben ik nog steeds blij dat die goede voornemens de deur uit zijn! Dit voelt ‘echt’, dit is mijn doel en niet omdat het toevallig een nieuw jaar is.