Waarom een powervrouw op een kleuter lijkt…

Waarom een powervrouw op een kleuter lijkt…

Ik was een echte kleuter, dat geef ik direct toe. Niet willen leren en alles zelf willen doen. Het begon toen ik 2 was en eindigde pas 30 jaar later…

Ik herken ze direct, de ‘ik-doe-alles-liever-zelf’-types. Met gemak, want ik was precies hetzelfde. Een goede baan, druk gezin, rijk sociaal leven, familie om voor te zorgen en oh ja, zei ik al een drukke baan? En ook nog een leuke man die ik graag aandacht geef.

Alle ballen in de lucht
Voor veel vrouwen is de ‘alle-ballen-in-de-lucht’-methode dagelijkse kost. Sommigen zien het als ‘normaal’, anderen kunnen het eigenlijk niet meer volhouden, maar gaan door en door en door. Want dat ‘moet’. Er is immers geen andere optie, toch? Soms kun je een bal nog net met je voet weer omhoog krijgen, soms valt er toch één. En dan baal je. Want zó lastig is het toch niet om al die ballen in de lucht te houden? Je vriendin/buurvrouw/zus/collega heeft het nog veel drukker en haar lukt het toch ook?

‘Vraag jij weleens om hulp?’
Deze vraag stel ik altijd aan vrouwen met power. Inmiddels weet ik dat ik vervolgens niet direct antwoord krijg, maar dat er eerst hard wordt gelachen. “Ík om hulp vragen? Nee, dat doe ik echt nooit!” Als ik dan vraag waaróm niet, is het antwoord meestal: “Ik zie dat toch als opgeven. Ik weet dat het me veel gemak zal opleveren, maar het lukt me gewoon niet om hulp te vragen.” Zo sprak ik onlangs met Sanne (37). Ze heeft een gezin, een drukke baan van 32 uur en een rijk sociaal leven. Ook háár stelde ik de vraag of ze weleens om hulp vraagt. Sanne: “Nee, ik vind dat ik het zelf moet kunnen. Hulp vragen zie ik als falen.” “Ik kan het gewoon niet”.

Excuses
Bijzonder is dat wanneer vrouwen antwoord geven op mijn vraag, ze zich meestal direct realiseren dat hun ‘nee’ eigenlijk heel bizar is. Ik stel daarom vaak de wedervraag: “Dus als een vriendin, collega of bekende jou om hulp vraagt, dan vind jij dat diegene faalt?” “Nee, absoluut niet! Het is juist goed dat ze mij om hulp vragen en ik help hen graag.” Meteen hoor ik ze denken: dit klinkt inderdaad best tegenstrijdig. Maar dan volgen altijd de excuses. “Ik wil anderen niet belasten met mijn drukke bestaan, iedereen heeft het al druk genoeg.” En: “Ik wil altijd alles graag zelf doen, want dan weet ik tenminste zeker dat het goed is.”

De kleuter die alles zelf wil doen
Als ik deze hulpvraag stel en de excuses aanhoor, denk ik vaak aan mijn 2-jarige dochter die voor me staat te stampvoeten en hard begint te gillen: “Zelluf doen mama!” Ze was tenslotte al 2 en waarom zou je dan niet zelf je jurkje kunnen aandoen, je haar invlechten, je tandenpoetsen, eten maken en naar de crèche fietsen? Een moeder is maar overbodige luxe.

Herkenbaar, vrouwen met power? Zie je eigenlijk ook deze kleuter in jezelf? Wil je ook altijd alles maar ‘zelluf’ doen? En zou je misschien stiekem willen dat het anders was?

“The distance between your dreams and reality is called action”

Liefs, Daniëlle

PS Ik deel heel graag mijn ervaringen, kennis en inzichten in een vrijblijvend gesprek met jou.

Geen Commentaar

Sorry, het reactieformulier is gesloten op dit moment.

×